Robinia akacjowa, zwana potocznie akacja lub robinia biała wywodzi się z terenów Ameryki Północnej. Do Europy zawitała na początku XVII wieku za sprawą Jeana Robina (stąd jej nazwa). Tu na wzgląd na walory estetyczne, czyli bujną koronę, owalne liście, dużą ilość kwiatów i piękny zapach szybko stała się elementem miejskiego wystroju. Swoje miejsce w parkach i alejkach zawdzięcza również niewygórowanym wymaganiom glebowym, niskiemu zapotrzebowaniu na wodę i odporności na zanieczyszczenie środowiska.

Robinia akacjowa to drzewo o niskim pniu tworzące bujną, nieregularną koronę. Jej wysokość nie przekracza 20-25 metrów. Kora pnia i konarów jest twarda, głęboko bruzdowana i spękana. Ma ciemnoszarą barwę. Młode gałązki mają cienką, gładką i czerwonobrunatną korę.
Liście akacji są nieparzystopierzaste złożone z 7 do 21 owalnych listków. Z wierzchu są jasnozielone, a od spodu szarozielone.
Robinia akacjowa kwitnie parokrotnie w maju i czerwcu. Białe kwiaty akacji zebrane są w grona i wytwarzają intensywny, przyjemny zapach. Są one chętnie odwiedzane przez pszczoły, które z pyłków akacji wytwarzają miód akacjowy (jest to roślina miododajna).
Owocem robinii akacjowej są białe w środku, 12 centymetrowe strączki zawierające małe, nerkowate nasiona ciemnej barwy.